υπαστυνόμος

ο, Ν

1. ο κατά σειράν ιεραρχίας αμέσως μετά τον αστυνόμο αξιωματικός, ο αναπληρωτής αστυνόμου

2. βαθμός αξιωματικού τής Ελληνικής Αστυνομίας, διαχωριζόμενος σε δύο τάξεις·3. φρ. «υπαστυνόμος Β'» — ο βαθμός με τον οποίο αποφοιτούν οι νέοι αξιωματικοί από τις παραγωγικές σχολές τής Ελληνικής Αστυνομίας

β) «υπαστυνόμος Α'» — βαθμός στον οποίο προάγεται ο υπαστυνόμος Β' ύστερα από ορισμένο χρόνο υπηρεσίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο)-* + αστυνόμος. Η λ. μαρτυρείται από το 1833 στην Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως τού Βασιλείου τής Ελλάδος].